Akademiku Artan Fuga nëpërmjet një shkrimi në profilin e tij zyrtar ka mbështetur publikisht kandidantin për deputet të PD në qarkun e Gjirokastrës z.Roland Bejko si një nga alternativat më të mira . Fuga i ka bërë thirrje qytetarëve të Gjirokastrës më 25 prill të votojnë njeriun e duhur pasi Bejko nuk është nga ata që merr votat edhe ikën pa kthyer kokën pas dhe e meriton të jetë deputet në kuvendin e Shqipërisë.
Shkrimi i plotë si mëposhtë:
Roland Bejko – një kandidat për deputet për Gjirokastrën!
Miku im Roland Bejko kandidon në Gjirokatër! Gjysma ime gjirokastrite është e interesuar sepse është e rrallë që një kandidat për deputet si Landi të përmbledhi në mënyrë aq të përkryer ato karakteristika të deputetit.
Sigurisht si miq prej dekadash flasim shoqërisht, edhe me humor, me njeri tjetrin, por gjithmonë vërtetësisht. Si më i ri Landi “e duron” edhe ndonjë epitet që i ve atij!
I them Roland ti je si Vilëfori, duke i folur për personazhin prokuror te libri Konti i Mont Kristos! Vilëfori nuk njeh as politikë, as prapësira korruptive, përpara ligjeve të shtetit dhe të drejtave të qytetarit, por ndjek rrugën e ligjit dhe të shtetit! Land Bejko mishëron edhe studentin e vitit 90, energji demokratike, edhe politikanin tre dekadash, por edhe nëpunësin e shtetit si prefekt a si drejtor i përgjithshëm. Gjysma ime beratase më bënte ta vëzhgoja si prefekt nga opinionet e qytetit rrëzë kalasë. Ne beratasit nuk të falim për kritika. Ndihesha krenar sepse miku im kishte në qytet si përkrahjen morale dhe mendimin pozitiv të demokratëve dhe të socialistëve apo të atyre që as donin t’ja dinin për politikën. Landi kërkonte t’i shërbehej qytetarit! Kur e shihja si protestonte për mbrojjtjen e Teatrit, por respektonte policin, duke bërë analizën e drejtë se fajin është i politikës, jo i punonjësit të rendit, thosha me vete: O Vilëfoooooor! Dhe brenda ndjeja gëzim. Më ngjante si ata sindikalistët gjermanë që poqese mungonte fatorinua në tren, nuk hypnin dhe kështu humbisnin mitingun për të cilin ishin nisur të shkonin në qendrën e qytetit! Por, Landi di të bëjë edhe opozitarin edhe respektuesin e shtetit!
Bilbil i Labërisë – i them për ta ngacmuar pak më tepër se duhet. Po ku mërzitet Landi me miqtë se! Po pse o profesor, ç’a po bëj? – kundërshton buzagaz. E ke gjuhën brisk – i them! Orator i paparë! Poqese të ve përpara me argumenta, racionaliteti i tyre është sa i mpleksuar me gjuhën popullore të trevës së tij patriote, aq edhe i elaborabuar sipas gjuhës formale të ligjvënësit, ligjzbatuesit, nëpunësit të shtetit.
Ore, nuk të marr vesh ty – i them – ti respekton ligjin sikur të jesh prokuror francez, dhe të pret brisk gjuha në politikë, sikur të jesh Lab, i prerë për kuvendet e Labërisë! Edhe Vilëfor edhe kaçak, komit, nga mprehtësia!
Buzëqesh Landi! E o profesooooooor – kaq! I drejtë, i prerë, njerëzor, human, Vilëfori bëhet si Nenë Tereza kur miqtë, shokët, komshinjtë kanë një hall.
Sa në Gjirokastër, aq në Tiranë, sa në Tiranë dikur aq edhe në Paris ku brenda një viti e pashë se me Vilëforin nuk flitej kollaj si me ndonjë amator në filozofi. Më citonte saktësisht Aronin, Niçen, iluministët, dhe ndonëse vinte nga një fushë tjetër përpinte çdo gjë! E mo profesor – ku na del koha ne për të lexuar! – thoshte për modesti!
Ore ti edhe në pamje i ngjan Raymond Aronit kur ishte i ri – i thosha për ta ngacmuar! Por, në mendime sa konservator aq edhe liberal, sa social aq edhe individualist, duke i fokusuar të gjitha këto vlera në një mendim shpesh befasues.
Me Landin biseda është me nivel. Shok, shok, por njëqind herë citon librin tim Shoqëria Periferike, epo thua ti, e paskam Landin në xhep!!! Kur, brenda një sekonde Vilëfori, Aroni, Labi të këpusin një kritikë dhe ti e kupton se atij nuk i rrihet! E vërteta intelektuale e zotëron dhe ti kërkon ta zbusësh me një vështrim të butë, ndërkohë që shikimi i tij ka humbur diku tutje në horizont dhe as jep e as merr më komunikime korruptive.
I lidhur me bazën, figurë politike kombëtare. Si duhet të jetë një politikan. Sikurse ka kaq pak kandidatë të rregjistruar në lista. Roland Bejko është ndofta nga ata që me këtë dimension nuk janë më shumë se katër a pesë gjithsejt në listat e të gjitha partive. Kur flas për Landin as më bëhet vonë për partitë se Roland Bejko është me ambicie të mirë. Ai do të jetë përfaqësues i popullit në Kuvend. Nuk tradhëton elektoratin e tij, por shteti për Vilëforin nga Lazarati nuk është një lopë ta mjelin militantët, por është shtet i qytetarit.
O Landi – i them herë pas here – aman o burrë nuk e marr vesh as se ku je, as kush je? E di mirë se kush është sepse ai krenar në Gjirokastër thotë jam nga Lazarati, e me të drejtë, në Tiranë, flet për
Gjirokastrën dhe vizionet që ka për këtë zonë, në Paris thotë jam shqiptar, dhe të gjithë që e njohin : Ka të tillë prefektë Shqipëria ? – më thoshte profesori im dhe pastaj edhe i tij, i madhi Zhak Barrat. Ka të tillë nëpunës Shqipëria ? – vazhdonte Zhak Barrat, cili gjithsesi muhabetet administrativo-politike as nuk denjonte t’i bënte me mua. Kur fliste për to, ai nëpunësi i shtetit njëmijëvjeçar, shikimin e kishte te Landi! Sikur na thoshte : Ju nuk merrni vesh nga këto!
Sa bukur sikur gjysma ime gjirokastrike të kishte deputet edhe Roland Bejkon, pedagogun, ish prefektin, të diplomuarin në Francë për administrim publik, ish drejtorin e përgjithshëm në ministri, dhjetoristin, dhe po të doni : mikun tim të nderuar, dhe po të doni edhe më shumë : bilbilin e Labërisë, Raymond Aronin, Vilëforin, dhe këtu më vinë në vesh fjalët e Landit : Na bëre me turp o profesor!
Jo, Roland Bejko, ti e meriton! Gjirokastritët e mi do të të japin hakun! Ke për ta parë! Ti nuk je nga ata që merr votat edhe ikën pa kthyer kokën pas, ti je nën tokat e tua i ngulur si rrepet me rrënjë të thella !
