Ish Presidenti Zhak Chirac vdiq të enjten, 26 shtator, njoftoi familja e tij per AFP.
Ishte një nga imazhet e Republikës së Pestë. Zhak Chirac, ish Presidenti i Republikës, vdiq të enjten, 26 shtator në moshën 86 vjeç. Ishte familja e tij që e njoftoi në mëngjes për AFP “, ai vdiq në mesin e familjes së tij. “Në paqe”-tha dhëndri i tij Frédéric Salat-Baroux.
Ai u be pjese e qeverise kur ishte vetëm 37 vjeç. Pas dy dështimeve në zgjedhjet presidenciale në 1995, ai mundi të zgjidhet President i Republikës dhe u rizgjodh në 2002. Por, përtej karrierës së tij politike, Zhak Chirac u imponoi francezëve stilin e tij, i qetë, ne krah me bashkeshorten Bernadette Chirac. Fitoi respektin e tyre per reformat e tij, të tilla si heqja e shërbimit të detyrueshëm ushtarak, apo rregullimin e sistemit të pensioneve. Por Zhak Chirac shpesh u gjend edhe ne titujt e gazetave me gabimet e tij politike dhe disa çështje gjyqësore.
Një rrugë politike e mbushur me kurthe
Nga bashkia e qytetit të Sainte-Féréole, në Corrèze, deri në Pallatin Elysée dhe Sallën e Bashkise së Parisit, është pak të thuhet se ngjitja e Zhak Chirac në majë të shtetit kaloi permes grackave.
Karriera politike e Zhak Chirac filloi në vitin 1962. Pasi u diplomua në ENA tre vjet më vone ai iu bashkua qeverisë. Ai ishte përgjegjës për punesimin në Sekretariatin e Përgjithshëm të Qeverisë. Pastaj në qeverinë e Georges Pompidou. Ky i fundit vlerësoi shume energjinë e këtij të diplomuari të ri, dhe e mbiquajti “buldozeri im”. Në vitin 1967, kandidon ne Corrèze, nga është dhe familja e tij, për zgjedhjet legjislative.
Një fitore e fortë, e cila lejon Zhak Chirac të hyjë në Asamblenë Kombëtare vetëm për dy muaj. Për profilin e Correzianit të zgjedhur bie ne sy, dhe si nje deputet i ri emërohet shpejt nga Georges Pompidou, Sekretari i Shtetit për problemet e punësimit, kur ishte 37 vjet. Me cigaren në cep të gojës, në një stil rastësor që tregon që Zhak Chirac hyn në jetën politike të Parisit, për të mos e lënë atë për shumë vite.
Por nuk duhet t’i besojmë paraqitjeve. Stili i tij i bute nuk i përmbahet ambicies së Zhak Chirac. Sekretari i ri i Shtetit dëshiron të shkojë larg, shumë larg. Ai u ngrit në radhët e pushtetit me shpejtësi të madhe.Së pari si Sekretar i Shtetit për Punësim nën Gjeneral de Gaulle në vitin 1967, ai u bë nga ana e tij Ministri i Bujqësisë, pastaj Ministri i Brendshëm nën George Pompidou , para se të binte Matignon në 1974.
Në vetëm shtatë vjet, ai kaloi nga një pozicion i Sekretarit të Shtetit në Kryeministër. Një ngjitje që ngjall admirim, por jo sa duhet për Chirac ambicioz, i cili nuk synon asgjë më pak se Elysee(President). Për t’u bërë President, ai themeloi në 1976 një parti në imazhin e tij, RPR. Në 1977, Zhak Chirac u bë kryetar i Bashkise se Parisit. Një pozicion që e lejon atë të shkëlqejë ndërkombëtarisht. Objektivi: 1981, dhe zgjedhjet presidenciale.
Një dështim i parë në zgjedhjet presidenciale
Kryetari i Parisit po bën fushatë, dhe për këtë arsye paraqitet për herë të parë në zgjedhjet presidenciale. Megjithë entuziazmin e aktivistëve të mbledhur në Parc des Princes, është një dështim. Ai është eleminuar në raundin e parë. E majta dhe François Mitterrand vijnë në pushtet.
Por Zhak Chirac nuk mund të mposhtet, dhe tashmë po përgatitet për hakmarrjen e tij, të planifikuar për zgjedhjet e vitit 1988. Në krye të partisë kryesore të opozitës, RPR, ai forcon popullaritetin e tij. Në zgjedhjet legjislative të vitit 1986, e majta humbet shumicën, dhe François Mitterrand duhet të zgjidhë bashkëjetesën si Prsident i majte me nje kryeminister te qendres se djathte si Zhak Chirac. Dy vjet të me vone ishin zgjedhjet Presidenciale nje vend i lakmueshëm per Chirac. Por në vitin 1988, Zhak Chirac mundet, në raundin e dytë këtë herë, përsëri nga François Mitterrand.
Kafshë politike e ashpër
François Mitterrand është rizgjedhur. Një dështim i dytë për Jacques Chirac dhe fillimi i një vendkalimi të shkretëtirës që do të zgjasë 5 vjet. Ai madje tërhiqet nga politika. U fol se ishte në depresion. Ai është braktisur veçanërisht nga një pjesë e kampit të tij, i cili nuk beson më në të.
Por Zhak Chirac është një kafshë e egër politike. Ai arrin të mbajë kreun e RPR, dhe fiton legjislacionin 1993 që lejon të drejtën për t’u rikthyer në kete pune. Me Edouard Balladur, pakti nënshkruhet: për ju Matignon, për mua zgjedhjet presidenciale të 1995. Tradhtia do të jetë gjithnjë e më e hidhur; Më në fund shfaqet Edouard Balladur, miku 30-vjeçar. Zhak Chirac fillon përsëri një fushatë, dhe duket se ka gjetur formulën që do ta bëjë atë të fitojë.
Jacques Chirac dhe François Mitterrand
Në mbrëmjen e 7 majit 1995, eshte nata e shenjtërimit te tij: pas 3 përpjekjeve, Zhak Chirac më në fund bëhet President. Por, qeveria e Alain Juppé ndermori reforma te rendesishme por jopopullore. Pensionet, duke ngrirë pagën e zyrtarit dhe Franca është në rrugë, ne protesta. Zhak Chirac vendos për shpërndarjen e Kuvendit. Gabim monumental: e majta fiton zgjedhjet legjislative dhe ndodh një bashkëjetesë e re: Lionel Jsospin është kryeministër deri në zgjedhjet presidenciale të 2002.
21 prill, bubullimë: Zhak Chirac e gjen veten në befasi të përgjithshme kundër Jean-Marie Le Pen. Lionel Jospin, kandidat socialist, është mundur në raundin e parë. Mallkimi i Matignonit goditi përsëri.
11 Mars 2007, Chirac është një President në fund të mbretërimit dhe i dobësuar, i cili adresohet për një nga heret e fundit te Francezët. Në mëngjesin e 16 majit 2007, Zhak Chirac, 74 vjeç, i jep karrigen e tij Nicolas Sarkozy, fundi i 45 viteve të jetës politike, një nga më të gjatë në Republikën e Pestë.
Që nga mbarimi i mandatit, Zhak Chirac u be gjithgje e me shume i terhequr nga jeta publike dhe shëndeti i tij u përkeqësua gradualisht deri sa sot mbylli syte pergjithmone.
